Als ik dat allemaal van tevoren had geweten….

Een verhaal over hoe ik met KGA in contact kwam en nog steeds veel leer.

“Hoe meer je weet over katten, hoe meer je wil weten en hoe meer katten jou gaan opzoeken”. Dat is wat Marcellina Stolting van KGA mij regelmatig voor houdt. Hoe ben ik bij KGA terecht gekomen? Dat is een heel verhaal. Het leek me wel aardig dat eens met jullie te delen.

Ik wilde nooit huisdieren. Katten vond ik bij vrienden altijd wel leuk, zo’n kat naast je of op je schoot die lekker zit te spinnen. Ik paste wel eens op de poes van een vriend en dat vond ik altijd wel gezellig. Maar ik ben alleengaand, dus ik wilde dat niet. Totdat een vriend zei ik heb een kitten van een vriendin en er is er nog eentje over. Neem jij die? Anders gaat hij op Marktplaats. Nee nee nee zei ik. Maar ik heb soms van die momenten dat ik de bezwaren gewoon wegrelativeer.  Mijn buurvrouw had ook een kat en ik vroeg haar of zij eventueel voor mijn kat wilde zorgen als ik weg ben voor werk. Ja hoor dat wilde ze wel. En ze zei erbij dat ik de kat makkelijk vier dagen alleen kon laten. Dus ja wat was dan nog het bezwaar?

Guus

Ik ging Guus halen. Hij was toen 20 weken bij z’n moeder geweest, dat was toeval omdat ik hem pas kon halen nadat ik uit buitenland terug was. Maar toen Guus bij mij was ging hij ’s morgens zielig voor het raam zitten als ik naar mijn werk ging en zat er (dacht ik) nog steeds als ik thuiskwam. Mijn hart brak elke dag. Mensen zeiden maak je niet druk de kat vermaakt zich wel. Ik wilde toen ook niet dat Guus naar buiten ging, dat vond ik vies. Een half jaartje later meldde de vriend zich weer en zei dat hij een tweede kat zou nemen en hij probeerde mij over te halen een zusje van zijn tweede kat te nemen. Dat zusje zou dan een halfzusje van Guus zijn, zelfde vader, andere moeder.

Wel of geen tweede kat?

Ik heb ik op internet gezocht of dat handig was. De meningen verschilden. Nooit doen, gaan prima, kan wel hoor, maar dan goed laten wennen en apart opsluiten je kent dat wel. Omdat medelijden had met Guus wilde ik natuurlijk alleen maar geloven wat mij uitkwam. Het kon dus wel.

Floor

Dus ik Floortje gehaald. Zij was toen 7 weken. Wist ik veel.

In het begin ging het prima. Het was wel lastig, want Floortje was heel speels dus als ik even met Guus speelde was zij er steeds als de kippen bij en Guus kreeg daardoor minder aandacht. Nadat ze beiden waren gecastreerd begonnen de problemen. Ze ging de trap voor elkaar blokkeren en de deuropeningen. Ik wilde nog steeds niet dat ze naar buiten gingen. Ik voelde de spanningen toenemen naar mate ze ouder werden. Ik had toen een krabpaal, van die gezellig voerbakjes met zo’n waterbakje eraan. Een kattenbak in het keukenkastje dat was leuk zo’n kattenluikje in het kastje en de bak mooi weggewerkt, en eentje in de tuin. Want ik merkte dat Guus graag de tuin in ging, dus heb ik de hele tuin afgezet met een net en Guus en Floor mochten in de tuin. Spannend want ze wisten de weg wel te vinden om te ontsnappen.

Facebook bericht, de katten ontsnappen!

Hebben jullie door wat ik door mijn onwetendheid allemaal verkeerd deed?

Ten einde raad. Wat nu? Hulp gezocht bij KGA Marcellina.

https://kattengedragstherapie.nl/

Het was allemaal niet meer zo leuk en ik ging op zoek kwam bij Marcellina en KGA terecht. Maakte een afspraak en Marcellina kwam langs. Ze wees me op alle onvolkomenheden. Meer kattenbakken, klep eraf, grotere bakken, meer krabpalen, in de loop van de katten, meer bronnen, geen water en voer bij elkaar en niet tegen de muur en het belangrijkste… Floor was te vroeg van de moeder weggehaald, en stond behoorlijk rood op haar bankrekening. Dat was niet meer terug te draaien. Dus wat nu vroeg ik?  Investeren in haar bankrekening zei Marcellina. Hoe dan? Alles N*2+1. Een dagboek bijhouden van wie waar ligt en wanneer, bijhouden wanneer ze blokkeergedrag vertonen, mijn bed opdelen met handdoeken, meer verstopplekken maken, ad libitum voeren op meerdere plekken. Ook in de tuin verstopplekken.  Ik volgende alle adviezen op. Ik heb nu 7 kattenbakken, 7 krabpalen en planken en twee krabmeubels. Ontelbare lig en verstopplekken. Bed opgedeeld. 6 verschillende plekjes waar eten staat, en ik hing allemaal vogelvoer in de bomen zodat mijn katten zich konden vermaken met naar vogeltjes kijken. Kijk maar eens op mijn Facebook in de KGA pagina naar foto’s.

https://www.facebook.com/share/p/14jXDNqZUAL/

https://www.facebook.com/share/p/18FbFkvYbg/

https://www.facebook.com/share/p/129wv2obAtv/

https://www.facebook.com/share/p/15KgcZV7X5/

Aan de studie over kattengedrag. Ik wist niet dat het bestond.

https://www.facebook.com/share/p/15UgDQcouj/

Het had mijn interesse gewekt dus ik ging cursussen volgen bij KGA. Katse communicatie, eetgedrag, obesitas, ziektes herkennen, probleemgedrag 1-4, relaties tussen katten, relaties tussen mens en kat. Het heeft mij heel veel meer geleerd. Ik ga nu heel anders met katten om, niet alleen mijn katten maar ook die van de buren, waarover zo meer. Ook heb ik een lifetime adviescontract afgesloten zodat ik altijd contact mag opnemen, en daarvan maak ik regelmatig gebruik.

Het ging nog steeds niet heel goed. Guus ging voor de voordeur zitten en wilde steeds naar buiten. Floortje op enige afstand. Ik merkte dat ze naar buiten wilden.  “Waarom laat je ze niet buiten, katten zijn immers geen huisdieren, een binnenkat bestaat niet”, aldus Marcellina. Ja maar…. Dat is gevaarlijk, ze kunnen vies worden, enge beesten krijgen, enge buren tegenkomen, door auto’s of brommers overreden worden… allemaal gevaarlijk, en wat als ze de weg kwijtraken? “Waarom ga je niet met ze wandelen dan? Wandelen, kan dat? Ja maar dan op enige afstand en maak filmpjes. En ik deed het. We gingen wandelen en ik stuurde filmpjes naar Marcellina en kreeg steeds feedback (op m’n kop) niet fluiten, niet praten en de kat laten bepalen. Dat is nu drie jaar geleden. Ik kan inmiddels mijn katten vertrouwen. Wandel nog wel maar meestal als ze mij komen halen. Ik weet waar ze zitten. Soms zoek je ze en komen ze tevoorschijn. Ik weet dat ze rondjes lopen. Als ze naar buiten gaan (ik heb aan de voorkant en achterkant kattenluiken) doen ze een rondje en komen terug. Ik loet wel toegeven dat ik in een rustige buurt woon, en dat hier veel katten zijn, en in principe katvriendelijke buren. Ideaal dus, dat heb ik nooit doorgehad toen ik geen katten had.

https://www.facebook.com/share/p/1DnL3CZmLy/

https://www.facebook.com/share/p/1DroMteXTJ/

 Ricardo de kattenfluisteraar. De buur(t)katten

Maar dan…. Alsook wandel komen alle katten uit de buurt tevoorschijn en wandelen mee. De buren noemen mij de kattenfluisteraar. Marcellina zegt dat katten voelen dat je weet hoe je met katten moet omgaan. Niet praten, niet fluisteren, niet aanhalen. Ik ga door de knieën en de katten komen naar mij toe. Maar ik zie nu ook hoe slecht sommige katten het hebben. Ik heb buren die geen kattenluik hebben en de katten gewoon weer of geen weer buiten laten. Buren die alleen brokjes voeren, omdat de kat volgende de dierenarts moet afvallen. Zo sneu allemaal en wat een onwetendheid. Gingen ze allemaal maar eens op cursus bij KGA. En niet alleen onwetendheid die ik ontmoet maar ook op eigenwijsheid. Als ik dan zeg van ja maar een kat moet natvoer eten.  Nee hoor brokjes beter voor de tandjes. Nee hoor, dat stinkt. Nee hoor mijn katten lusten geen natvoer. Jij moet jouw normen niet aan ons opdringen (deze buren hebben ook twee katten die elkaar niet kunnen verdragen en hebben geen kattenbak of krabpaal, en ook geen kattenluik (!)). Ik heb twee konijnenhokken neergezet in mijn tuin en die van de buurvrouw en daar liggen deze katten in als het koud is en regent. Hoe meer je weet hoe meer je dat ziet. Nee hoor, dat komen ze bij mij halen. Als mijn deur even open staat als ik wandel dan komen buurkatten even de schaaltjes leegeten. Ze lusten geen natvoer….

https://www.facebook.com/share/v/12CYoghQR1v/

https://www.facebook.com/share/p/1ApdUSaumr/

Baukje

Op mijn wildcamera, die in de tuin staat om de egels te filmen bij het egelvoerhuis, zie ik dat een Floortje opeens brokjes uit het voerhuis haalt, en door de 90 graden regenpijp kruipt. Huh? Heeft ze hoger, hoe lukt haar dat? Vraag ik mij af. … Rond de kerst verschijnt er een klein poesje die telkens uit de bosjes komt als ik langs wandel met Guus en Floor. Nu zie ik het! Het is net Floortje, maar dan veel kleiner. Op enig moment geef ik haar wat eten, en ze schrokt het weg. Honger. Ik denk, die is vast van iemand en gaat wel weer gewoon naar huis. Tot de jaarwisseling en het vuurwerk start. De buurvrouw komt zeggen dat mijn kat in de voortuin zit te miauwen. Dat was niet mijn kat, maar die kleine kat. Ik laat haar maar binnen… zo zielig… ze gaat liggen op een krabplank en zo … “ik ga hier nooit meer weg” zie je haar denken. Oh jee, wat nu? Zoektocht naar de eigenaar. Geen chip. Geen vermissing bij Amivedi. Posters ophangen… Facebook, Nextdoor. Niemand meldt zich. Lastige keuze. Wat nu? Naar het asiel? Dat zit al zo vol en dat is zielig, het is best een leuke kat, heel levendig. Maar ja wat had ik nou geleerd van de cursussen bij KGA? Nooit een onverwante kat erbij nemen! Marcellina om advies gevraagd. Marcellina zei toen tot mijn verbazing “Jij hebt zo veel bronnen en jouw katten zijn zo gastvrij, als ze haar niet zouden accepteren hadden ze haar het huis al uit gejaagd. Onder jouw omstandigheden kan je het best proberen”. Naar de dierenarts, laten chippen, laten castreren en inenten. Baukje is nu bijna twee jaar hier.

Blije Guus, Floor en Baukje

Mijn katten en ik zijn heel blij met wat we van Marcellina en de cursussen van KGA hebben geleerd. En de buurkatten ook een beetje. Ik zou willen dat meer mensen deze kennis verplicht zouden moeten hebben voordat ze een kat nemen. En eigenlijk vind ik nu met al deze kennis dat kattennestjes verboden moeten worden, katten zijn geen huisdieren en de meeste mensen weten niet hoe ze ervoor moeten zorgen, maar vinden zelf van wel. Oh ja, ik zie nu wel wat katten eigenlijk kosten. Als ik geweten had dat ze in een heel leven 20.000 euro pers tuk kosten (ik heb trouwens voor alle drie een verzekering, en daar heb ik al veel mee bespaard, maar is wel 3x 250 euro per jaar!).

 Ricardo is blij met zijn kennis. Maar het is vaak ook frustrerend en verdrietig.

Ik heb niet de ambitie kattengedragsadviseur te worden. Ik heb nu nog weinig tijd voor het huiswerk maar neem me voor na mijn pensioen verder te verdiepen in de cursussen van de KGA groep. De felinocentrische gedachte, denken vanuit de kat, heeft me gegrepen. Het adagium: “de kat moet zelf kunnen kiezen, want wil in control zijn” is nu ook mijn leidraad. Ik maak graag gebruik van alle wetenschappelijke onderzoeken die Marcellina heeft samengevat in haar cursussen. Daarmee worden vele mythes die er zelfs bij mensen die al hun hele leven katten hebben geslecht, zoals dat brokjes beter zijn voor de tandjes en dat er binnenkatten bestaan of dat het gezelligger is voor de kat om er een vriendje bij te hebben. Ik heb veel respect voor haar en begrijp dat ze soms streng moet zijn. Mensen willen vaak niet horen hoe het werkelijk zit, dat maak ik nu zelf mee, en wordt er nu al boos en verdrietig van, daarom veel respect voor de volharding van Marcellina en haar doel om dan maar voor degene die het wel willen horen er te zijn, zoals voor mij. Wetende dat er ook veel zielige katten zijn die niet kunnen genieten van de kennis die zij heeft vergaard.

 Tot besluit

Ik hoop dat dit stukje over mijn avonturen met mijn katten u en anderen helpt hun katten beter te begrijpen en dat er minder zielige katten zullen zijn. Als ik dit allemaal had geweten had ik misschien geen katten genomen of had ik alles anders aangepakt en beter van tevoren nagedacht voordat ik een kat nam.