Testimonial Petra

Mijn ervaringen met Marcellina…

Ik ben voor het eerst in contact gekomen met Marcellina van Kattengedragsadviesbureau na een aanvaring tussen mijn 2 katten. Nadat de jongste ( toen 9 maanden) na castratie bij de dierenarts, terug kwam ging het helemaal mis bij mij thuis. De jongste was zijn reismandje nog niet uit en de oudste(toen 3 jaar)  begon al met blazen en grommen, het eindigde in vechten.

Dit had ik nog nooit mee gemaakt en ik wist niet dat de oudste zo hard kon grommen. Ik was lichtelijk in paniek en heb het even aangekeken, maar het was verschrikkelijk. De jongste was continue aan het miauwen en de oudste bleef maar blazen en  grommen. Uiteindelijk de dierenarts gebeld en de assistente raadde mij aan ze even uit elkaar te halen en in aparte ruimtes tot rust te laten komen.  Dat heb ik gedaan, een nacht lang heb ik ze in aparte ruimtes gezet in de hoop dat het de volgende dag beter zou gaan.

Maar nee hoor, het blazen en grommen bleef , ook werd er weer gevochten. Weer gebeld met de dierenarts assistente, ik moest maar een verdamper van Feliway komen halen, dat zou de oplossing wel zijn.  Maar helaas dat loste het probleem ook niet op.

Ik heb zo nog een week of 3 aangemodderd, van alles geprobeerd wat ik op internet kon vinden en wat andere mensen mij adviseerden. Samen proberen te  laten eten, ze van kamers laten wisselen,  deur op een kier zodat ze elkaar konden ruiken wat meestal weer eindigde in  een blaas en grom partij, uit laten vechten. 

Uiteindelijk opperde mijn dierenarts om een gedragsdeskundige in te schakelen.  Ik heb het hele internet afgespeurd en verschillende sites bekeken. Bij het KGA las ik dat er een gratis telefonisch spreekuur was en heb toen besloten te bellen. 

Ik kreeg Marcellina aan de telefoon en die was vrij direct, dit kan niet opgelost worden met enkel wat advies door de telefoon, dit duurde al te lang. Ik was wat teleurgesteld, maar eigenlijk wist ik al dat dit niet zomaar opgelost kon worden. Marcellina gaf mij verschillende prijzen door en ik kon gaan nadenken. 

Ik schrok best wel van de prijzen, ik had mij natuurlijk nooit in dit soort dingen verdiept. En er ook geen rekening mee gehouden dat ik dit opeens extra kwijt zou zijn na een bezoekje aan de dierenarts. Ik ben weer op andere sites gaan kijken om de prijzen te vergelijken. Ik zag al snel dat de andere gedragstherapeuten goedkoper waren, maar de trajecten waren korter en ook was er tussendoor minder contact.

Bij het KGA had ik al gelezen dat ik hulp kon krijgen zolang dat nodig was en er geen maximale duur was van het traject. Uiteindelijk heeft dat er denk ik voor gezorgd dat ik voor het KGA gekozen heb.

Ik heb Marcellina gemaild en ze kon binnen 2 weken langskomen. Ik kreeg een vragenlijst toegestuurd die ik voor die tijd moest invullen en terugsturen.  Het was een zeer uitgebreide vragenlijst en ik dacht nog bij mij zelf waarom moet ze dat allemaal weten?  Tevens moest ik een plattegrond van mijn huis meesturen met daarop aangegeven waar alle spullen stonden zoals bakken, krabpalen, eet en drink plekjes, slaapplekjes. 

Toen Marcellina kwam had ze een stagiaire bij zich en ik weet nog dat ik dacht, ze is best normaal haha. Ik weet niet wat ik mij voor die tijd in mijn hoofd had gehaald maar had denk een bepaald beeld van een soort kattenvrouwtje.  

Marcellina is ruim 4 uur bij mij in huis geweest, ik zat maar te wachten op het moment dat ze zou zeggen: nu gaan we ze samen zetten, maar dat gebeurde niet. Nu begrijp ik wel waarom, maar toen was dat wel een teleurstelling.  

Terwijl Marcellina bij mij was kwam ook nog de glazenwasser langs en kon zij gelijk zien dat mijn katten daar als de dood voor waren. Ik wist wel dat ze het niet leuk vonden maar had de ernst daar nooit van ingezien. Toen ze weg ging kreeg ik de opdracht om meer krabgelegenheden te plaatsen.  Ik had toch al 3 of 4 palen dat was toch wel genoeg? Ik had met mijzelf afgesproken dat ik alles zou doen wat zij adviseerde, ik wilde er alles aandoen om die 2 weer samen te krijgen. Dus ik ging om 17 uur nog op weg om meer krabpalen te kopen en ook nog extra kattenbakken.  

Vanaf die tijd stuurde ik haar elke week een behandelboek met daarin wat er allemaal in die week was gebeurd, Marcellina wilde alles weten, ik hoefde nog net niet het aantal gegeten brokjes door te geven. Ook werd er elke week een half uur gebeld, en daar werden volgende stappen in besproken.  Omdat de jongste kater erg van slag was door alles wat er gebeurd was en ook er mee kampte dat hij soms in de woonkamer moest verblijven als de ander in het huis mocht rondlopen, was het plan hem eerst wat rustiger te krijgen. Zolang 1 van de 2 te veel stress of frustratie had was het geen goed  plan om ze bij elkaar te zetten. 

Mijn huis was ondertussen veranderd in een waar poezenparadijs, volgens sommige mensen. Overal stonden dozen, de krabgelegenheden waren uitgebreid, i.p.v. 4 plekken om te krabben waren het er nu minstens 10, ik had op verschillende plekken in huis water en eet gelegenhedengemaakt, het aantal kattenbakken was verdubbeld en ook waren er voerpuzzels geïntroduceerd.

Ook was ik uitgenodigd voor een meeting bij het Kattengedragsadviesbureau zelf, daar waren meer mensen waarvan de katten een conflict hadden. Het ging om een nieuw product uit te testen en daarbij kregen we een lezing van Marcellina over conflicten tussen katten. Ik vond het allemaal super interessant en had er nooit bij stil gestaan dat er zoveel over katten te leren was.

Toen ik mijn eerste kat in huis nam, dacht ik mij redelijk goed voor bereid te hebben, had er veel over gelezen, maar deze avond hoorde ik dingen waar ik nog nooit over had gelezen.  Ik besloot ook naar de Zomerschool te gaan, daar kwamen meerdere mensen vertellen over katten, ondertussen besefte ik mij dat door het wekelijkse contact wat ik met Marcellina had ik al aardig wat had bij geleerd.

Ik werd hier zo enthousiast van dat mijn drang om meer over katten te leren groter werd. Ik heb toen besloten een cursusdag te volgen en daar begon voor mij de opleiding tot KGA Kattengedragsadviseur. Ondertussen waren mijn katten nog steeds niet samen, maar doordat ik steeds meer lesdagen had gehad kon ik ze steeds beter begrijpen en ook beter dealen met de situatie.

Ondertussen had ik ze 1x geprobeerd samen te brengen maar dat liep wederom niet goed af. Ik besefte steeds meer dat in het appartement waar ik woonde te veel stressprikkels waren om ze goed tot rust te laten komen. Toen het allemaal net gebeurd was werd het complex geschilderd, veel luidruchtige mannen en werkzaamheden. Daarna was er elke keer weer wat, mensen die klusten, ruzies buiten , gillende kinderen, tieners die in de over de galerij aan het rennen waren. Door die onrust had vooral de jongste continue stress, dat uitte zich in diarree, overgeven, haarballen en onophoudelijk miauwen.

Ik kreeg er zelf ook steeds  meer moeite mee om ze gescheiden te houden. Ik deed alles voor ze om het ze zo goed mogelijk te laten hebben, ze hadden van alles wat ze nodig hadden tot hun beschikking en eten, drinken, kattenbakken , ze konden krabben, klimmen en verstoppen en ook zorgde ik voor genoeg amusement door middel van vogels kijken en voer puzzels ect. Maar ook de druk en meningen van anderen mensen , daar kon ik steeds moeilijker mee omgaan. Ik moest ze maar samen in de badkamer opsluiten en ze het uit laten vechten, misschien word het toch wel tijd om er 1 weg te doen, ooo wat zielig er zit er altijd 1 ‘opgesloten ‘ , een kattentherapeut haha die kan zeker praten met katten, ik heb al mijn hele leven lang katten en dit heb ik nog nooit gehoord, je moet niet zoveel voor ze doen, het zijn geen mensen….. en zo kan ik nog wel even doorgaan… gelukkig had ik de wekelijkse telefoon gesprekken met Marcellina ( er zat gelukkig  geen eind aan het behandeling traject) en zij wist mij elke keer op te peppen.

Ik denk dat er wel een periode is geweest dat ze meer mijn therapeut was dat voor mijn katten. Omdat ik al plannen had om een ander huis te zoeken heb ik daar wat meer vaart achter gezet.  Nu vind je natuurlijk niet 1,2,3 zomaar een ander huis daar gaat wel wat tijd overheen. In de tussentijd heb ik niet meer geprobeerd de katten samen te brengen, ik wilde nu vooral de rust houden die er was.

Ondertussen had ik nog steeds wekelijks contact met Marcellina en ook heb ik heel wat cursusdagen gevolgd. 

Eindelijk had ik zicht op een nieuw appartement, nieuwbouw dus hopelijk niet meer zo gehorig. Naarmate de verhuisdatum  in zicht kwam sloeg de stress bij mij wel toe. Hoe ga ik het aanpakken en wat als…. Gelukkig kon Marcellina mij daar ook bij helpen.

Omdat ik het doodeng vond om ze in het nieuwe huis samen te zetten en ik niet de hele dag bij ze kon blijven omdat er natuurlijk verhuist moest worden, heeft Ingrid waar ik samen de opleiding mee volg zich opgeofferd die dag bij de katten te blijven, daar ben ik haar nog steeds dankbaar voor, denk dat ik anders niet zo’n voorspoedige verhuizing had gehad. 

We hebben  als eerste de katten naar het nieuwe appartement gebracht. Ik had de slaapkamer daar op orde gemaakt en alle bekende spullen met hun eigen geur waren daar aanwezig. Ze hebben de hele dag verstopt gezeten en pas in de avond toen het rustig was kwam de jongste tevoorschijn.

Bij de oudste heeft het een paar dagen geduurd, soms dacht ik ze zal toch nog wel leven. Maar door de lessen van Marcellina wist ik waar ik op moest letten.  Na een paar dagen kwam ook zij af en toe tevoorschijn.

Vanaf de dag van de verhuizing hebben ze niet meer apart geleefd, het heeft best een tijd geduurd voordat ze elkaar weer accepteerden en ook daar was ik op voorbereid door Marcellina en de opleiding.

Nu 2 jaar na de verhuizing ben ik zo blij dat ik altijd hoop heb gehouden. Het heeft letterlijk bloed, zweet en heel veel tranen gekost. Maar Marcellina heeft altijd gezegd, dit gaat goed komen, als ik had gedacht dat het niet goed zou komen had ik dat gelijk in ons eerste telefoongesprek gezegd en was ik niet aan dit traject begonnen.

Zelfs nu heb ik nog veel contact met Marcellina en blijft zij op de hoogte van alles wat er met mijn katten gebeurt. Door de lessen die ik volg heb ik natuurlijk ook veel contact met haar, maar weet zeker dat als ik die niet zou volgen ze nog steeds klaar zou staan als er iets met mijn katten zou zijn. Ik heb door dit traject en de opleiding zo veel over katten geleerd, en nog steeds leer ik elke dag bij.

De band tussen mij en mijn katten is daardoor ook veranderd, ik kijk op een hele andere manier naar ze en begrijp ook waarom ze bepaalde dingen doen en wat ze nodig hebben. Ik hoor nog steeds vaak van andere mensen dat ik mijn katten teveel verwen en dat ik teveel van alles in huis heb maar kan daar nu in mijzelf om lachen en trek mij daar niets meer van aan.

Ik heb voor deze katten gekozen en ik vind het mijn plicht om ze een goed leven te laten hebben en alles aan te bieden wat ze nodig hebben.

Ik ben en blijf Marcellina ontzettend dankbaar wat ze voor mij en mijn katten heeft gedaan, zonder haar had ik het probleem nooit kunnen oplossen. Ik had waarschijnlijk één van de twee weg moeten doen of ik had naar al die andere mensen geluisterd en mijn katten samen laten leven terwijl beide ongelukkig zouden zijn en in angst hadden moeten leven.

De manier waarop zij zich inzet voor een goed welzijn van katten daar heb ik echt bewondering voor. Het leven van een Kattengedragsadviseur gaat niet bepaald over rozen, als ik soms lees wat een narigheid ze over zich heen krijgt, alsmede haar collega Elles, maar een goed welzijn voor en het helpen van katten blijft voor hun prioriteit nummer 1!

Daar heb ik veel respect voor.