Testimonial Martine Groeneveld
Ik wil graag even een succesje delen met jullie. Sommigen kennen het verhaal van Soof, en voor wie dat niet zo is zal ik het kort beschrijven: ze is sinds een jaar bij ons vanuit het asiel.
Al snel bleek ze een ernstige vorm van blaasgruis te hebben met zelfs een operatie tot gevolg. Veel medicatie, ellende en zorgen later was dat onder controle en durfden we het aan om haar naar buiten te laten. Soof bleek echt een buitenkat te zijn die nooit zelf naar binnen wilde. Iedere avond haalden we haar zelf naar binnen en dat ging even goed. Tot ze iedere ochtend in de woonkamer ging plassen. Mij was al snel duidelijk dat het te naken had met haar drang naar het buitenleven. Haar blaasgruis was onder controle, dit was pure stress. We hebben haar toen de vrijheid gegeven en vanaf dat moment bleek ons vrijbuitertje helemaal op te knappen. Ze was soms een paar dagen van huis, maar kwam altijd terug en zocht ook ons gezelschap op. Alleen wel op haar voorwaarden, en dat was vanuit buiten. Ze wilde niet meer naar binnen! Met hulp van Marcellina Stolting hebben we de tuin ingericht naar de behoeften van Soof en haar zelf de regie gegeven. De laatste weken is het steeds kouder geworden en hoopten we dat Soof toch eens binnen zou komen. Met heel veel geduld lukt het steeds vaker dat ze ‘s morgens op ons zit te wachten. Dat we de deur opendoen en dat ze dan een paar stappen binnen zet. Gistermiddag kwamen mijn man en ik thuis en troffen mijn puberzoon aan op de bank met Soof op schoot die daar al 1,5 uur (!!!!) lag te kroelen en spinnen. En vanmorgen plofte de kleine pluizenbol ook lekker bij mij op schoot en ze ligt daar nu al bijna een uur. Zoooo blij!
We moeten alleen nog binnenkort naar de dierenarts om haar urine weer eens te checken en voor haar vaccinaties. Dat moment heb ik telkens uitgesteld omdat ik het vertrouwen van Soof niet wil beschadigen. Ik hoop dat we die hobbel ook binnenkort kunnen nemen zonder gevolgen.
