Er staan regelmatig vragen op de KGA groep over de wijze van het introduceren van een nieuwe kat in huis. Of een combinatie van katten een goede kans van slagen heeft is afhankelijk van veel factoren. Zoals: zijn de katten als kitten in wk 8-16 gesocialiseerd op katten, bij voorkeur door hun eigen moeder, of hebben ze in die periode alleen gewoond (zo ja, geen kat erbij nemen), hebben ze gelijkende karakters, zijn ze ongeveer even oud, zijn ze gezond bevonden door de dierenarts (bij 7+ : bloed- en urineonderzoek, bloeddrukmeting), is het aantal katse bronnen (kattenbak, waterbak, voerpuzzel, krabplank etc) in huis minimaal twee per kat , staan die bronnen verspreid door het huis, en vindt er een geleidelijke introductie plaats, en op de juiste wijze?
Het gaat hierbij om het creëren van een optimale kans op goed samenleven en het minimaliseren van het risico op een kattenoorlog. Er zijn geen garanties. Je kunt alles fout doen, en toch kan er een vriendschap ontstaan. Maar die kans is erg klein. Je kunt alles goed doen, en toch kan het misgaan. Maar dat risico is klein.
Vergelijk het met roken. Je kunt je vanaf je 15e een pakje sigaretten per dag roken en toch 95 worden. Maar die kans is klein. Je kunt niet (mee)roken en toch op jonge leeftijd longkanker krijgen. Maar dat risico is niet zo groot.
Ik heb zelf toen ik nog niets wist van kattengedrag (en me dat totaal niet bewust was, wat voor de overgrote meerderheid van de katteneigenaren geldt en niets is om je voor te schamen) meerdere keren katten veel te snel bij elkaar gezet, en verder ook werkelijk alles verkeerd gedaan. Wist ik veel dat je voor 2 katten minstens 4 kattenbakken, waterbakken etc. nodig had (stelregel: voor elke kat minimaal 2 van alles). Wist ik veel dat katten langzaam aan elkaar moeten wennen. Wist ik veel dat een kat die als kitten tussen wk 8 en 16 geen andere katten heeft gezien geen kattentaal spreekt. Wist ik veel dat katten elkaar kunnen bedreigen door op strategische plekken te gaan zitten staren. Wist ik veel dat een kat doodziek kan zijn zonder dat je verder iets aan hem ziet en dat katten daar ziekte en pijn conflicten kunnen krijgen. Wist ik veel dat katten sterk territoriale dieren zijn en dat een vreemdeling in hun territorium een bedreiging van hun overleving is. Ik wist niets, maar ik wist niet dat ik niets wist. En ik leefde al 30 jaar met katten… Achteraf bezien had ik alleen maar nonsens over ze gehoord en dat voor waarheid aangezien.
Een keer is het perfect gegaan toen ik 2 katten zomaar bij elkaar zette en ontstond er levenslang een hechte vriendschap. Twee keer is het fout gegaan; in het ene geval kwam ik daar pas na lange tijd achter, de katten waren in een staaroorlog beland en het andere geval is het na 3 weken afgrijselijk uit de hand gelopen. Het leek eerst “goed” te gaan, maar “ineens” stuiterde er een hels krijsende bal van bont en nagels door mijn huis. Ik had dit niet zien aankomen. De dieren waren totaal overstuur. Bij een van de katten was er een hap uit zijn oor. Had ik toen al kennis gehad van deze diersoort, dan had ik totaal anders gehandeld en was al deze ellende niet gebeurd.
De factoren die maken of er een goede kans is op het ontwikkelen van een vriendschap tussen katten zijn niet zomaar verzonnen door een stel overdreven softies, maar gebaseerd op wetenschappelijke inzichten in kattengedrag, neurologie, etc. Helaas doen sommige katteneigenaren daar laatdunkend over. Die werken liever op basis van “ervaring” en denken: bij mij is het goed gegaan door ze gewoon bij elkaar te zetten, en dus is dat een goede manier. Er zijn zelfs mensen die heel trots beweren dat ze katten altijd ‘cold turkey’ bij elkaar zetten.
Als je niet weet wat je niet weet kun je aangeboden kennis makkelijk terzijde schuiven. Het is alleen zo jammer dat uiteindelijk altijd weer de kat de klos is.
Het gaat op deze groep niet om gelijk krijgen, maar om katvriendelijke, wetenschappelijk onderbouwde kennis delen en daarmee het welzijn van katten te vergroten.

© Elles Nijssen